μυστήριο ο έρωτας μαζί σου...

ένα τραγουδάκι για σένα μωρό μου,
με ερωτικούς στίχους και περιεχόμενο
μιας και μιλούσαμε πριν λίγο για...καψούρα...
κι ίσως να σου θυμίσει λίγο το δικό μας...
"κούγκι" όπως το λες...
για να σε βασανίσω γλυκά γλυκά ...
φιλιά και χάδια σου στέλνω...

πιο πολύ...

πιο πολύ κι απ'το πολύ...
μακάρι να μπορούσα να σου δείξω πόσο...
να 'ταν αλλιώς...

λέξεις...σκέψεις

λέξεις...
για να πούμε όσα σκεφτόμαστε...
λέξεις...σκέψεις...
κι υπάρχουν λέξεις που είναι τόσο δυνατές...
και τόσο μοναδικές...
κι ενώ η ελληνική γλώσσα είναι τόσο πλούσια,υπάρχουν λέξεις που δεν μπορείς να αντικαταστήσεις με άλλες,ως συνώνυμες,για να εκφράσεις αυτό που πραγματικά θες...
κι αυτό είναι δύσκολο...
και δεν το αντιλαμβανόμαστε παρά μόνο όταν έρχεται η στιγμή να πούμε κάτι και ψάχνουμε την κατάλληλη λέξη για να αποδώσουμε σωστά αυτό που έχουμε στο μυαλό μας...
κι είναι ακόμη πιο δύσκολο όταν πρόκειται για ...ζητήματα "καρδιάς"...
να θες να πεις...να μην μπορείς...να μην πρέπει...κι εσύ να θες...να θες να πεις τις πιο δυνατές λέξεις που "φωνάζουν" μέσα σου,κι όμως....
με ποιες να τις αντικαταστήσεις;
κι ακόμη κι αν το κάνεις...
μα,τότε χάνεται το νόημα...
πώς θα μπορούσες άραγε να πεις το "φιλί",το "μαζί"...
κι αυτές είναι ένα απλό παράδειγμα μόνο...
υπάρχουν τόσες πολλές ...που μόνο αυτές - και  μόνο αυτές - θέλουν να βγουν απ' τα χείλη σου,κι όμως....
μια εικόνα ,ίσως,ή ένα τραγούδι;θα πρότεινε κάποιος...εξάλλου,μια εικόνα,λένε,αξίζει χίλιες λέξεις και πάντα θα υπάρχει ένα τραγούδι που θα λέει όσα δεν μπορούμε...όχι ότι και σ' αυτά δεν υπάρχουν "περιορισμοί"...κι εκτός αυτού,δεν είναι το ίδιο,γιατί απλά δεν υπάρχει τίποτα πιο όμορφο από "τα λόγια της καρδιάς"...
και τότε,οι σκέψεις μένουν σκέψεις...
κρίμα...τόση ομορφιά...και να μένει κρυμμένη βαθιά μέσα σου...και να γίνεται λαχτάρα και να γίνεται ανάγκη και πόθος κι επιθυμία ...που μένει όμως ...κρυφή.

πόσα φιλιά να ενώσω....

φιλί...
στιγμή ερωτική...
συναισθήματα...
υπέροχο το πώς ένα φιλί ενώνει...
φιλί...
η μικρότερη απόσταση ανάμεσα σε δυο ανθρώπους...
με μια ανάσα...
κι εγώ;
πόσα φιλιά να ενώσω εγώ;
πόσα για να μικρύνει η απόσταση που μας χωρίζει;
και πόσο θα 'θελα να 'ταν αυτός ο τρόπος!!!...
να 'ταν τόσο εύκολο για να φτάσω σε σένα...
κι ας ήταν χιλιάδες τα φιλιά...

μα,θα 'μασταν
μαζί...

αντιμέτωπη με τον ...χρόνο!!

πόσο λίγες είναι οι όμορφες στιγμές...
εκείνες που θα 'θελα να μην τέλειωναν...
και να παρακαλάω να σταματήσει ο χρόνος εκεί...κι όμως ...φεύγουν τόσο γρήγορα...
...Κι άλλες φορές...
νύχτες που δεν τελειώνουν...
νύχτες που οι σκέψεις δεν αφήνουν τα βλέφαρα να κλείσουν κι εγώ να θέλω να ξημερώσει,να αποσπάσει η μέρα  το μυαλό ...
και οι δείκτες του ρολογιού ,λες και είναι κολλημένοι και η ώρα δεν περνά...και οι σκέψεις εκεί...
...Κι άλλοτε πάλι...
που εύχομαι να είχα προλάβει τον χρόνο...
να είχα φτάσει πιο νωρίς...
στο "ταξίδι" ,σε κάποια "στάση" της ζωής...
κι ο χρόνος να μου χαμογελά πονηρά πως με κέρδισε και δεν πρόλαβα...
...Κι όταν ,νομίζω -η αφελής -πως τον ξεγέλασα...πάλι θα σκαρώσει ένα τέχνασμα,για να μου πάρει πίσω ό,τι επιθυμούσα...
Άδικος κι αμείλικτος συχνά μαζί μου...
Μα,γιατί δεν μου κάνει ποτέ τη χάρη;

να γινόταν μια φορά 
να του ξεφύγω...

μες στο κορμί μου...

καλημέρα...
με την ανατολή...κι εγώ... 
να θυμάμαι...
εμάς...

από μακριά...κι όμως μαζί

πόσες στιγμές έχουμε μοιραστεί..
από μακριά κι όμως...μαζί,
πιο κοντά κι από μια σφιχτή αγκαλιά
πόσες φορές ...με τα μάτια κλειστά
κι όμως σε βλέπω και συ το ίδιο
νοιώθω το φιλί σου
μ' ακουμπάς με την ανάσα σου
...η δύναμη της επιθυμίας
με φέρνει στην αγκαλιά σου...
από μακριά κι όμως...μαζί!!!

έρωτας είναι θαρρώ

έρωτας...
άγγιγμα που σε αναστατώνει...
φιλιά,βλέμματα...
μικρές στιγμές,μα,τόσο γεμάτες...
έρωτας...
τα "θέλω"...που φωνάζουν στο κορμί 
τα "νοιώθω"...που ακούς στην ψυχή...
η ζωή ...στην πιο γλυκιά της φυλακή!!

η αγάπη είναι εδώ...που σ' αγαπώ

να βλέπω το γέλιο σου...
ό,τι πιο σημαντικό...
στα απλά κρύβεται η αγάπη...

διαδρομές των ματιών μου...

...και ξεκίνησε πριν καιρό μια διαδρομή,μυστηριακή και άγνωστη,δεν είμαι σίγουρη αν με φόβισε πιο πολύ ή με προκάλεσε να την περπατήσω...
Άλλοτε με ενθουσίαζε,ανέβαζε τους χτύπους της καρδιάς κι άλλοτε ένοιωθα κάτι να με τραβάει πίσω...όμως προχώρησα,συνέχισα,γιατί ένοιωθα πως κάποιο χέρι με περιμένει να ενωθεί με το δικό μου,άγνωστος συνοδοιπόρος μου...Στάθηκα κάποια στιγμή και θαύμασα τη νύχτα,είδα τ'αστέρια να λάμπουν κι είχα την λαχτάρα να τ' αγγίξω,να τα φτάσω,εκεί που παίζουν κυνηγητό οι αγγέλοι,με συνεπήρε η μαγεία του άπειρου,του δίχως τέλος και αρχή...κι ήθελα να τρέξω,να ταξιδέψω...λες και θα μπορούσα να βρω τον παράδεισο...κι είπα να τολμήσω,να προχωρήσω,να συνεχίσω... και μια αύρα γαλήνης κι ευτυχίας...κι ο ήλιος,φωτεινός και λαμπερός όσο ποτέ...και τα μάτια μου τράβηξαν τη λάμψη σ' ένα βλέμμα βαθύ...μα, είχα κι ένα  προαίσθημα πως ούτε αυτή την φορά θα καταφέρω να τερματίσω την διαδρομή ή έστω να ζήσω την έντασή της...αυτό καμιά φορά τρομάζει...και σε προσγειώνει...έτσι ήταν πάντα οι διαδρομές μου,προσεκτικές και προσγειωμένες...λιγοστές και σύντομες  οι έντονες περιπλανήσεις αλλά άξιζε να τις βιώσω...και συνεχίζω και προχωρώ,προσεκτικά πάλι,σε πιο ανώδυνα μονοπάτια..κι ίσως τελικά αυτή να είναι η ομορφιά που μου ανήκει,μέσα σε πράγματα απλά ,χωρίς υπερβολές,εκεί ίσως να κρύβεται ό,τι περίμενα απ' το άγνωστο και το ιδανικό...

και τα μάτια μου προσμένουν...

η νύχτα μας θέλει μαζί

γιατί η νύχτα...
μας θέλει μαζί...
να είμαι κοντά σου...
στην αγκαλιά σου...

μήνυμα στην άμμο

καρδιές αν δεις στην αμμουδιά
μαζί σχηματισμένες
θυμήσου χάδια και φιλιά
γιατί 'ναι ερωτευμένες

το μήνυμά μου θα 'ναι αυτό
αγάπη θα σου στέλνει
κι ένα φιλί στον ουρανό
σαν σύννεφο θα μένει

κι ίσως εκεί να 'μαι κι εγώ
κρυφά να σε δροσίζω 
σαν κυματάκι απαλό
το σώμα σου ν' αγγίζω

τα χάδια σου...

να με χαϊδεύεις,
να μ' ακουμπάς
σφιχτά να με κρατάς
κι εγώ να ψάχνω το φιλί
και των χειλιών την ηδονή
και το κορμί να λαχταρά
για να σε συναντήσει
μες στη δική σου αγκαλιά 
κρυφά να κατοικήσει
να βυθιστώ μες στων ματιών
το λάγνο κοίταγμά σου
στο πάθος των καυτών φιλιών
να καρτερώ τον έρωτά σου

εγώ διαλέγω εσένα...

να μην με νοιάζει τίποτα
όταν μ'αγγίζεις...
δίχως πώς και πρέπει και γιατί
αφού είσαι της καρδιάς επιλογή...

στο ρυθμό του έρωτα...

δροσιά σε φλογισμένη σάρκα...
παραμιλητό του πόθου...
σε κάθε πόντο του κορμιού...
ατίθασος έρωτας...
κυριαρχία ηδονής...
συσπώνται οι μύες...
έντονη έλξη...
διεκδίκηση...
βλέμματα μαγνήτες...
που σε τραβούν ...
ερεθιστική αναμονή...
ανατριχίλα...
σχολαστική ανίχνευση...
καταλυτική διέγερση...

σταγόνες του ρέουν...
και παραλύουν τη σκέψη...
μοιραίος πειρασμός...
λαιμαργία...
αδημονία...
εξουσία αισθήσεων...
έκρηξη πάθους...
ο έρωτας...

όπου πας θα σε κοιτάζω

βλέπεις,μωρό μου;
για όλα υπάρχει τρόπος
στο τσεπάκι σου ,λοιπόν...
κι όπου φτάνεις ...θα 'μαι εκεί 

για σένα...χαϊδεμένο μου

θα στείλω τα χάδια μου στα κύματα...
θα στείλω την φωνή μου στην αμμουδιά...
το βλέμμα μου στον ήλιο...
την αύρα μου στο δροσερό αεράκι...
την αγκαλιά μου στο φεγγάρι...
την αγάπη μου στ'αστέρια...
κι έτσι θα είμαι ήσυχη,πως...
αν με χρειαστείς...
αν σου λείψω...
τις επόμενες μέρες...
και θέλεις να νοιώσεις την παρουσία μου...
εγώ θα είμαι κάπου εκεί...
σε μια παραλία...
στη ζέστη του μεσημεριού...
στη δροσιά του πρωινού...
στην ηρεμία της νύχτας...
για σένα ...χαϊδεμένο μου....

πορεία επιλογής...

σε διπλή γραμμή,
απαγορευτική,
να μην μπορείς να προσπεράσεις...
εκεί θα σε φιλήσω...
και συ...να αφήνεσαι...
να παραμένεις...
να ακολουθείς...
όχι αναγκαστικά ,όμως...
κοινή πορεία επιλογής...
και η γραμμή να σταματάει πάνω μας...
ελεύθεροι μετά να συνεχίσουμε 
προς όποια κατεύθυνση θέλουμε...
κι ίσως εμείς να παραμένουμε εκεί...

Μάτια του ποθου κοματια

οταν βλεπω να λαμπουν τα ματια σου
εγω πετω στον ουρανο
και σε ερωτευομαι
ακομα πιο πολυ

μυστικό μου αγαπημένο

κάθε βράδυ αγκαλιά κοιμάμαι με σένα,λατρεμένο μου μυστικό...
κι ο ύπνος μου γλυκός απ' την ανάσα σου που με χαϊδεύει...

αν ήσουν ζωγραφιά...

αν ήσουν ζωγραφιά
ποια μορφή θα σου 'δινα;
τι χρώματα θα είχες;
με ποια μουσική θα σ'έντυνα;
πώς θ'αποτύπωνα το βλέμμα σου;
το χαμόγελο στο πρόσωπό σου;
πόσο φως θα έριχνα πάνω σου;
από πού θα πήγαζε το άρωμά σου;
πώς θ' άκουγα τον ήχο της φωνής σου;
ποιο τραγούδι θα σε ψιθύριζε;
κι όταν θα ήθελα να σ'αγγίξω;
πώς θα 'νοιωθα την επιδερμίδα σου;
πώς θα φιλούσα τα χείλη σου;
πώς θα σ' αγκάλιαζα;
πώς θ' άκουγα τον χτύπο της καρδιάς σου;
Με το μυαλό δεν θα μπορούσα να απαντήσω σ' όλα αυτά και να σε προσδιορίσω...
ίσως τα κατάφερνα αν ρωτούσα την καρδιά μου και σ' έβλεπα όπως σε βλέπει εκείνη...με τα δικά της μάτια...
Είμαι σίγουρη όμως ,πως θα μου 'λεγε πως όποια ζωφραφιά και να κάνω ,καμιά δεν θα συγκρίνεται μ' αυτήν που έχει φτιάξει η ίδια η καρδιά μου για σένα...

καλοκαίρι,αγκαλιά μου

όταν σ'έχω αγκαλιά μου
μεθυστικά αρώματα...
να σε θέλω μέρα νύχτα...
κι ο χρόνος ασήμαντος...

εσύ ,εγώ κι ο έρωτας

εσύ,εγώ,ο έρωτας...
προκλητικός συνδυασμός...
χαμένοι στην αναζήτηση ...
απελευθέρωση και εγκλεισμός ταυτόχρονα...
στα δεσμά της απόλαυσης...
συνύπαρξη που μας συνεπαίρνει...
μουσική που μας εξαγνίζει...
έμπνευση που σαγηνεύει...
πυρετός και φλόγα...
κορμιά και βλέμματα...
εσύ,εγώ κι ο έρωτας...

χίλιες σιωπές

ένα φιλί...
λέει πολλά...
όσα φωνάζουν 
χίλιες σιωπές...
γιατί εκεί ζει 
ό,τι λαχτάρησα και 
ό,τι πόθησα...
ό,τι δεν πρόλαβα να ζήσω
και να χαρώ...
να το χορτάσω...
έτσι όπως το φαντάστηκα
ακόμη κι έτσι....αξίζει...

όλα εδώ και στις ....στιγμές

όλα είναι εδώ...
σ' αυτό το blog...
όλα όσα ζω μαζί σου...
όλα όσα γεννήθηκαν από τότε που ήρθες...
όσα ένοιωσα και όσα νοιώθω....
ό,τι περίμενα...
όσα πρόλαβα να σου πω,να σου δώσω...
κι αυτά που δεν μπόρεσα...
ο τρόπος μου...
κι όσα λείπουν από δω...
τα είδες με τα ίδια σου τα μάτια...
εκείνες τις ώρες...
που βρήκα τον τρόπο και μ'άφησες να  σε πλησιάσω
τόσο πολύ....
τις δικές μας ώρες...στιγμές...μέρες...νύχτες...
αυτά έχω...την αγάπη μου...
λίγα...πολλά...για μένα σημαντικά....
από κει ξεκινούν κι εκεί καταλήγουν όλα...
από την αγάπη...
λάθος...σωστή...αρκετή ...ασήμαντη ίσως...
μα,αυτήν ακούω...

και σ'αγαπάω τόσο....μα,τόσο πολύ.....

γιατί μου λείπεις;

πόσο διαφορετικά είναι όλα μια τέτοια στιγμή...
όταν μπορώ να σ' έχω κοντά μου...
να σ' αγγίζω...να σε φιλάω...
και πώς αλλάζουν όλα με την απουσία...
πόσο με επηρρεάζει η παρουσία σου...
και όλα έρχονται αβίαστα...
και όλα αυθόρμητα και παράξενα υπέροχα...
γιατί μου λείπεις;
γιατί να πρέπει να μου λείπεις;

οσα η αγαπη ονειρευεται

θα κανουμε βαρκουλα το φιλι?
και οπου μας παει αυτη

Χωρίς εσένα δεν υπάρχει έρωτας

και επειτα..

αφηνομαι στο κρεβατι μας

ιδρωμενος

εξαντλημενος

ικανοποιημενος

ελευθερος...

ανοιγω τα ματια

και αντικρυζω τον ερωτα

στα χαμοχελαστα σου ματια.

Χωρις εσενα δεν υπαρχει ερωτας,

δεν υπηρξε ποτε

Ανατολή

Λατρευω την ανατολή
γιατι την εζησα μαζι σου,
γιατι σε ειχα πλαι μου...
μεσα στην αγκαλια σου ηρεμω
και ο τροπος σου 
να με κανεις να νιωθω ομορφα
με τα φιλια σου, τα χαδια σου
τις αγκαλιες σου, τον ερωτα σου
ειναι μοναδικος, 
τοσο αισθησιακος.
σε σκεφτομαι συνεχεια,
και μου λειπεις.

τώρα που σε θέλω,μα.....λείπεις

πόσα τραγούδια ερωτικά
ν'ακούσω αυτό το βράδυ
εικόνες στο μυαλό μου ξαφνικά
μα λείπει το δικό σου χάδι

μόνη τώρα κάνω σκέψεις
μα  είναι η ώρα που σιωπώ
που σου μιλάω δίχως λέξεις
για όσα δεν τολμώ να πω



σου στέλνω
γλυκιά 
καληνύχτα...





...κι ακούω τη φωνή σου...

για σενα..

για σενα που τοσο αγαπω :)

στο αστεράκι σου...

κάθε φορά που θα κοιτώ τον ουρανό 
θα ταξιδεύω εκεί μαζί σου 
εκεί που σ' ένα αστέρι φωτεινό 
έκανες την ευχή σου 


κι αν είναι ακριβή και δεν μπορεί
τ'αστέρι να στη στείλει
μη λυπηθείς,για σένα θα'μαι εκεί
μ' ένα γλυκό φιλί στα χείλη...

το πιο γλυκό μεθύσι

το πιο γλυκό μεθύσι...
ένα κοκταίηλ από 
χάδια και φιλιά,
αγγίγματα ερωτικά,
ανάσα καυτή,
ηδονή στο κορμί...
με κερνάς...
σε κερνώ....
ποτό για μας τους δυο...

σ'ονειρευτηκα

σ'ονειρευτηκα
με ματια ανοιχτα
και ησουν λεει,
αστερι 
αστερι λαμπερο
ξεχωριστο στον ουρανο,
που κρεμοταν πανω απ το σωμα μου
σαν ονειροπαγιδα
για να προστατεψει το ονειρο μου..

και μετα εγινες θαλασσα
και αυρα καλοκαιρινη
εφερες ριγος στο κορμι μου...
και επινα την αρμυρα απ τα χειλη σου
για να διψαω πιο εντονα
να θελω κι αλλο 
κι ολο να διψαω

και εγινες πορφύρα
και μεσα σου με κλεισες
σαρκα με σαρκα
να κοκκινιζουν τα κορμια
απ του ερωτα τον ποθο..
αγαπακι μου
εσενα ονειρευομαι καθε βραδυ
σε παρακαλω , μη με ξυπνησεις 

ονειροπαγίδα αγάπης...

θα ΄θελα να είχα 
μια ονειροπαγίδα
διαφορετική απ' τις άλλες...
Δεν φοβάμαι τους εφιάλτες...
δεν θέλω να βρω τρόπο να τους παγιδεύσω...αυτούς έμαθα να τους αντιμετωπίζω και ξέρω ότι πάντα κάποιος εφιάλτης θα με βασανίζει,ακόμη κι όταν τολμώ να κάνω σκέψεις θετικές ή ευχές που θα 'θελα να πραγματοποιηθούν...



Αυτό που θα 'θελα,λοιπόν ,
είναι μια ονειροπαγίδα που
λειτουργεί αντίστροφα...
να αφήνει τους εφιάλτες να 
περνάν κι ας παλεύω μαζί 
τους...αλλά να κρατά τις
πιο γλυκές εικόνες που 
έχω όταν κοιμάμαι,να 
κρατά τις στιγμές της 
αγάπης μου,εκεί που 
κάνω τα ταξίδια μου
κοντά σε ότι λαχταρώ...
κι έτσι θα ξέρω πως ό,τι κι αν συμβεί
θα ΄χω βρει τον τρόπο να τις φυλάξω
και να τις κρατήσω δικές μου για πάντα,
έστω και μέσα σε μια ονειροπαγίδα...
αφού έτσι είναι ούτως ή άλλως όλα μου 
τα ....δημιουργήματα της φαντασίας ...παγιδευμένα!!
τόσο που φοβάμαι και την ίδια την λέξη να λέω...

η πιο γλυκιά μου χαραυγή

πάνω σε λευκά σεντόνια
κόκκινο βαθύ το σ' αγαπώ
άφθονη υγρή κολώνια
απ' τον έρωτα θεό

η πιο γλυκιά μου χαραυγή
κρυφή μου προσδοκία
και σε απόχρωση...του γκρι
παίζει... η δική μας φαντασία

ποιος τιθασσεύει το κορμί
πώς υποτάσσονται οι αισθήσεις
γεμάτη φως η ανατολή
σε ηδονικές μας κατακτήσεις