Αγριεμένη θάλασσα ο έρωτας
το κύμα της σε πνίγει
και πάλι μέσα της βουτάς
γαλήνια σαν γίνει.
Να τη δαμάσεις προσπαθείς
μ' όλη τη δύναμη σου,
ν'αντέξεις και να κρατηθείς
να τρέμει το κορμί σου.
Ζωή σου δίνει και ξανά
στο θάνατο σε στέλνει
σε βασανίζει,σε πονά
και πάλι σ'ανασταίνει.

μ'αυτήν και τα θεριά της,
γνωρίζει πάθος τι θα πει
και βρίσκει τη στεριά της...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου