έτσι ξαφνικά....έγινες τα πάντα εσύ για μένα...

...έτσι ,ξαφνικά,πριν από ένα χρόνο...
μια απλή συνομιλία...μια καλημέρα...
ένα...απλό παιχνίδι λέξεων...μια αθώα και ανύποπτη επαφή...ένας καφές...που ήθελα να είναι ο πιο γλυκός σου...μια διέξοδος...
μια παρηγοριά...μια συντροφιά...
...έτσι ,ξαφνικά,άρχισαν όλα...
...και σιγά σιγά,σου 'λεγα,κι ας μην το άκουγες εσύ,"μείνε λίγο ακόμα"...
...και το ξαφνικά και το απρόσμενα έγιναν σύντομα αγωνία...επιθυμία...λαχτάρα...
...και το 'νοιωθα...το 'νοιωθα πως δεν είναι κάτι εφήμερο και προσωρινό,ούτε κάτι που θα περάσει από τη ζωή μου απλά,χωρίς ν' αφήσει το σημάδι του...
αυτό που δεν ήξερα,ή που φοβόμουν εξ αρχής να ρωτήσω τον εαυτό μου,ήταν...
το πόσο θα επιτρέψω εγώ σ' αυτήν την επαφή να με σημαδέψει και ως πού...
...ώσπου...το τόλμησα...
αναιρώντας τα όσα είχα ως τότε στη ζωή μου να με οδηγούν...αναιρώντας τη λογική μου...τα "πρέπει" και τα "μη" μου...
αναιρώντας όρκους που για χρόνια είχα δώσει στον εαυτό μου...και τώρα ένοιωθα να τους παίρνω πίσω...γι' αυτό που έβλεπα πως μου συμβαίνει...
μα...ήταν τόσο όμορφο,ψυχή μου...
δεν μπορούσα να αγνοώ αυτό που είχε ήδη αρχίσει να μου δείχνει η καρδιά μου με τα σκιρτήματά της,με τους παλμούς της,με τους χτύπους της που δυνάμωναν κάθε φορά ,όλο και περισσότερο,όταν "ήμουν κοντά σου",όταν σου μιλούσα...

έρωτας...ξαφνικός σαν πυροτέχνημα ...
που με αιφνιδίασε...γλυκός όμως...
μμμ...πόσο γλυκός...
έρωτας κι αγάπη μαζί...
...και τότε...αποφάσισα να μηδενίσω το μυαλό μου...και λαχταρούσα να ακολουθήσω αυτό το όμορφο που είχα αρχίσει να ζω μαζί σου...
αυτό που με γέμιζε τόσο πολύ...
κι ύστερα...άρχισες και να μου λείπεις...
αρκούσαν λίγες μόνο ώρες για να σ'αποζητώ και πάλι...και ήθελα όλο και κάτι παραπάνω...κι κάπως έτσι...έγινε το τηλέφωνο μεσίτης γι' αυτό το κάτι παραπάνω...και σου μιλούσα και σ'άκουγα,
κι έχανα όλο και πιο πολύ τις άμυνές μου...
κι συνειδητοποιούσα πως αφήνομαι σ' όλο αυτό...ολοένα και περισσότερο...και 
συνελάμβανα πολλές φορές τον εαυτό μου να υπερβάλλει...
μα...το ήθελα...το ήθελα τόσο...
αυτή η λέξη..."θέλω" ...άρχισε να υπάρχει μέσα σε κάθε κρυφή μου σκέψη που σε αφορούσε...θέλω...θέλω...θέλω...θέλω...
παντού κυριαρχούσε αυτό το "θέλω"...
αυτό το ,καλά κρυμμένο για χρόνια,"θέλω"
που τώρα ένοιωθα τις αντιστάσεις μου ανίσχυρες να το κρατήσουν κι άλλο έτσι...
κι αυτό όλο και γινόταν πιο ισχυρό,τολμώ να πω,ακατανίκητο...
...και δεν έφτανε πλέον μόνο το να σου μιλώ και να σ' ακούω...κι έτσι...

άφησα τις 
αισθήσεις μου
να με 
οδηγήσουν...
σε σένα...
σ' ένα όνειρο...
σε μια γλυκιά
προσμονή...



...κι ήρθε το άγγιγμά σου...η ματιά σου...
...και πλημμύρισες την καρδιά μου με χιλιάδες όμορφα συναισθήματα...και τη ζωή μου με στιγμές έντονες...μοναδικές

...μου 'δωσες την 
ευκαιρία να 
νοιώσω ό,τι δεν 
ένοιωσα ποτέ μου...
να αφεθώ ...

...στην αγάπη
...στον έρωτα
...στη ζωή



           σ' ευχαριστώ γλυκό μου 
                       ονειράκι...
                          όπως κι αν υπάρχεις
                                  στην ζωή μου...

σ' αγαπώ...


...το γλυκάκι σου