κι έχεις τον τρόπο
να με σκοτώνεις ...να μ'ανασταίνεις
κι εγώ...
κρατιέμαι απ'του ονείρου μου την άκρη
κι έξω απ'την αλήθεια
μέσα στο παραμύθι σου πετώ
...τη μια βλέπω σωστά,την άλλη λάθος
και πέφτω απ'τη λύπη στη χαρά
η φυλακή μου έγινε το πάθος
η δύναμή μου όλη χάνεται
μες στη δική σου αγκαλιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου