και θαλασσινη αυρα
τυλιγει απαλα τα κορμια μας,
ακουμε τα κυματα
το θροισμα του ανεμου
και ανακαλυπτω την γαληνη
στα χειλη σου
το δικο μας μυστικο...
προσμονη αισθησεων
και απροσμενο παθος,
στο κυνηγι της ηδονης
σβηνουμε το φως των αστεριων
και ξαγρυπνοι μενουμε
για να φωτισουμε την νυχτα
με το φως του ερωτα μας
νύχτα ,παντού σκοτάδι κι όμως τόσο φως!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήτο φως της καρδιάς ,της ψυχής
φως που διαρκεί ,δεν εναλλάσσεται με το σκοτάδι σαν τη μέρα που διαδέχεται τη νύχτα κι όλο πάλι απ' την αρχή...
φως που θα σβήσει μια φορά μονάχα και δεν θα ξανανάψει αν χαθεί ο τροφοδότης του,η αγάπη κι ο έρωτας...
ας κρατήσει όσο πιο πολύ γίνεται....