με κανεις να ξεχναω πως να αναπνέωεισαι στην ζωη μου εσυ,οτι πιο ωραιο
θελω ν'αφησω πισω μου ολο το παρελθον,
και μαζι σου να ζησω ενα ομορφο παρον
εισαι η γυναικα που εκλεψε την καρδια μου
να σε χω παντα θελω,μεσα στην αγκαλια μου
σε ακολουθω και παραδινομαι στου ερωτα την τρελλα
απλωσε και αποψε τα φτερα ,στα ονειρα μου ελα!
πες μου μοναχα,δειξε μου τον δρομο
τι ψαχνω θες να μαθεις, αγαπη μονο
κι αν στη ζωη δεν ειχα ομορφες στιγμες
τωρα εχω εσενα,και μου γιατρευεις τις πληγες
δεν ξερω αν μια αγαπη ειναι ικανη να σε κανει ν' αφησεις πισω το παρελθον,οταν αυτο το παρελθον ειναι καλα φυλαγμενο στην καρδια ,στο μυαλο και στην ψυχη και σε βασανιζει για χρονια ,ουτε ξερω αν μια αγαπη μπορει να γιατρεψει πληγες που ειναι ακομη ανοιχτες και δεν ξερω και αν πρεπει να αντιμετωπιζεται ετσι,ως γιατρικο και βαλσαμο για να ξεχασεις μιαν αλλη αγαπη,αυτο που ξερω ομως ειναι οτι ο δρομος υπαρχει μεσα μας και πρεπει να τον βρουμε εμεις οι ιδιοι,αν θελουμε να τον περπατησουμε ομως!!και πρεπει να ειναι δρομος καθαρος και οχι σκοτεινος,δρομος που οδηγει την αγαπη οχι σε τειχη αλλά στο φως,μονο τοτε αντεχει η αγαπη....
ΑπάντησηΔιαγραφή