ο χρόνος σταματάει πάντα στην αγκαλιά σου...μωρό μου

...άλλη μια μέρα χωρίς εσένα,μωρό μου...
όλα είναι διαφορετικά όταν λείπεις...
ακόμη και οι ώρες,τα λεπτά...
η αίσθηση του χρόνου,βασανιστική...
όπως βασανιστική είναι πάντα η απουσία σου...απλά,γιατί ο δικός μου χρόνος σταματάει πάντα εκεί...στην αγκαλιά σου...τις ώρες που είμαστε μαζί...
Πώς να μετρώ το χρόνο χώρια σου;
είναι μια μέρα ακόμη που μου λείπεις;
Θέλω να τον μετρώ αντίστροφα...
σαν μια μέρα λιγότερη από την επόμενη φορά που θα σε δω και πάλι...
μόνο έτσι είναι υποφερτή η κάθε μέρα μακριά σου...να νοιώθω ότι με φέρνει πιο κοντά σε σένα...κι όταν βρεθούμε και πάλι,να σταματήσω εκεί το χρόνο,τις ώρες,τα λεπτά,τα δευτερόλεπτα...και να σε χορτάσω...εσένα,την αγάπη σου,τα φιλιά σου,το άγγιγμά σου,τις ανάσες σου,τα μάτια σου,τη γλυκιά μορφή σου,τα χείλη σου,τα δάχτυλά σου πάνω μου,το κορμί μου κολλημένο στο δικό σου,τον έρωτα σου να με γεμίζει....να χορτάσω τη ζωή που παίρνω όταν είμαστε μαζί,εσύ και γω,μόνο εμείς...ο κόσμος μου όλος...

...και κάθε βράδυ λέω πως είμαι δυνατή γιατί άντεξα άλλη μια μέρα μακριά σου,
αγάπη μου...



...πόσο μου λείπεις...