μαλώνω την καρδιά μου...

στ' αλήθεια,πόσο σκληρό!!! να σκορπίζεσαι....
και μετά;μετά ,τι;μετά βάζεις απέναντι την καρδιά  σου
και την δικάζεις...άλλες φορές της  δίνεις ελαφρυντικά κι άλλες την καταδικάζεις ως ένοχη δίχως αμφιβολία.
Κι όλο αυτό,γιατί;γιατί κάποια στιγμή αποφάσισες να τα βάλεις με την μοίρα σου ....και τι περίμενες; πως θα κερδίσεις;απατάσαι,καρδιά μου...Όταν η ζωή σου έχει χαράξει την πορεία της,την πορεία που όρισε η μοίρα σου,όσο σκληρή κι αν είναι,τότε...έχεις μεγάλο θράσος ,καρδιά μου,να τα βάζεις μ' αυτήν...Ξέρω,
σκέφτηκες πως,δεν μπορεί,κάτι σου χρωστάει η ζωή και οφείλει να στο δώσει....Μα,γιατί είσαι τόσο αφελής,καρδιά μου;Γιατί;Επειδή λαχταράς να ζήσεις τ' όνειρό σου;το δικό σου παραμύθι;

Μα ,εδώ μιλάμε για τη ζωή,την αληθινή ,την σκληρή και αμείλικτη...Μα,δεν έμαθες τίποτα ως τώρα ,
καρδιά μου;Δεν σου έφτασαν τα μαθήματα που έχεις ήδη πάρει;Πώς τολμάς και επιμένεις;
Θα 'πρεπε να ξέρεις καλά πως μόνο όταν φυλάγεσαι 
βγαίνεις κερδισμένη...Τα πράγματα είναι απλά...
Κράτα άμυνες,ύψωσε τείχη,κρύψου  πίσω απ' αυτά και τότε ,και μόνο τότε,θα είσαι ασφαλής...Μα,εσύ καρδιά μου,δεν ακούς,δεν προσέχεις,τολμάς...
Και τώρα; τώρα αιμορραγείς; υποφέρεις;  πονάς;
Γιατί,καρδιά μου;Αντέχεις ν' ακούσεις το γιατί;
Θα στο πω,μπας και πάρεις το μάθημά σου...
Γιατί αποφάσισες να δοθείς,χωρίς όρους,χωρίς όρια,
αποφάσισες να τα δώσεις όλα για όλα,να γίνεις προσφορά και θυσία....
Ξέρω,ξέρω πως δε σε νοιάζει και δεν το μετανοιώνεις 
γιατί είσαι πεισματάρα και γιατί αυτή τη φορά το ήθελες ,όσο τίποτα άλλο,να βγεις κερδισμένη...
αχ,καρδιά μου....
Κι εξακολουθείς να πιστεύεις ότι χάθηκε απλώς μια μάχη κι όχι ο πόλεμος...κι εξακολουθείς να θες....να θες....να θες....να θες....
Πάλεψε,λοιπόν,δεν μπορώ να σου αλλάξω γνώμη,καρδιά μου,εξάλλου αυτή είναι και η τελευταία σου ευκαιρία....ο τελευταίος αγώνας που δίνεις...ο τελευταίος σου σταθμός...


Δως τα όλα ,λοιπόν,αφού έτσι θέλεις,αφού δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς...αφού  τα "θέλω" σου είναι το λάβαρο κι ο οδηγός σου....μα, πρόσεχε!!!!