σ' αγαπούσα πριν μας δω μαζί,ψυχή μου

δεν ξέρω ποιος απ' τους δυο μας ήταν στ' αλήθεια πιο μόνος,πριν αποφασίσει η ζωή να μας φέρει στο ίδιο σταυροδρόμι και να συναντηθούμε...
κι ούτε ξέρω ποιος άραγε από μας το περίμενε πιο πολύ...
ποιος το είχε ζήσει στη φαντασία του...στα όνειρά του...ή ακόμη και σε μια φευγαλέα στιγμή της ζωής του...
Αν μια  στιγμή μπορεί να τ' αλλάξει όλα...
τότε...ναι...ήταν η στιγμή που σε γνώρισα,καρδιά μου...
...κι ας άργησες τόσο...κι ας άργησα κι εγώ ίσως...
...κι έγινες η συντροφιά μου...η μέρα μου...η νύχτα μου..
η γεύση μου...η αφή μου...οι λέξεις μου...οι εικόνες μου...τα ένστικτα και οι επιθυμίες μου...ο φίλος μου κι ο εραστής μου...η αγκαλιά και το χάδι μου...το φως στα σκοτάδια μου...η στροφή στην ευθεία πορεία μου...
το καρδιοχτύπι και η λαχτάρα μου...
...κι έγινες...κι έγινες...και πόσα ακόμη θα μπορούσα να σκεφτώ και να γράψω...
...κι ας έλειψες τόσο πολύ απ' τη ζωή μου...
...κι ας ήρθες λίγο πριν το τέλος...κι ας κρατήσει όσο κρατήσει...πολλές φορές "η στιγμή" είναι πιο δυνατή από το"πάντα"...
Είναι τόσο πολυυυυυυυύ...αυτό το λίγο!!!

                                          Σ'αγαπούσα πριν μας δω μαζί,
                                             ψυχή μου...