αντιμέτωπη με τον ...χρόνο!!

πόσο λίγες είναι οι όμορφες στιγμές...
εκείνες που θα 'θελα να μην τέλειωναν...
και να παρακαλάω να σταματήσει ο χρόνος εκεί...κι όμως ...φεύγουν τόσο γρήγορα...
...Κι άλλες φορές...
νύχτες που δεν τελειώνουν...
νύχτες που οι σκέψεις δεν αφήνουν τα βλέφαρα να κλείσουν κι εγώ να θέλω να ξημερώσει,να αποσπάσει η μέρα  το μυαλό ...
και οι δείκτες του ρολογιού ,λες και είναι κολλημένοι και η ώρα δεν περνά...και οι σκέψεις εκεί...
...Κι άλλοτε πάλι...
που εύχομαι να είχα προλάβει τον χρόνο...
να είχα φτάσει πιο νωρίς...
στο "ταξίδι" ,σε κάποια "στάση" της ζωής...
κι ο χρόνος να μου χαμογελά πονηρά πως με κέρδισε και δεν πρόλαβα...
...Κι όταν ,νομίζω -η αφελής -πως τον ξεγέλασα...πάλι θα σκαρώσει ένα τέχνασμα,για να μου πάρει πίσω ό,τι επιθυμούσα...
Άδικος κι αμείλικτος συχνά μαζί μου...
Μα,γιατί δεν μου κάνει ποτέ τη χάρη;

να γινόταν μια φορά 
να του ξεφύγω...