''το άλλο μου μισό''...ένα κρυφό αγαπημένο βιβλίο

...λένε ,πως το βιβλίο είναι ίσως το μοναδικό δώρο που μπορείς να ανοίξεις πολλές φορές....
Πόσο όμορφα νοιώθουμε όταν κάποιος σημαντικός για μας άνθρωπος μας κάνει ένα τέτοιο δώρο...και συνηθίζεται να υπάρχει και μια αφιέρωσή του σ' εμάς.Τότε,παύει να είναι απλά ένα βιβλίο και γίνεται κάτι πολύτιμο που μένει στο χρόνο...Και το διαβάζουμε όχι μόνο με ευχαρίστηση αλλά με αγάπη,γιατί εξ' ίσου αγαπημένος είναι και αυτός που μας το χάρισε ...κι έχουμε κάτι δικό του,που τώρα είναι δικό μας...
...δικό μας!!!...μμμ...πολύ σημαντική έκφραση!!!
Είναι στ'αλήθεια δικό μας;Μα,φυσικά,θ'απαντούσε κάποιος αμέσως...
Ας δούμε μαζί ,λοιπόν,αυτό το βιβλίο...
Τίτλος του: ''Στο άλλο μου μισό''
μμμ....ενδιαφέρον!
Στην πρώτη του σελίδα ,αφιέρωση:

μμμ....επικίνδυνα ενδιαφέρον!
...Και,ξεκινάμε το διάβασμα...ή ,μάλλον όχι...
είναι τόση η αγωνία που μου προκαλεί ο τίτλος και η αφιέρωση....ας το ξεφυλλίσουμε...μια γρήγορη ματιά
Μμμ...ωραίο χαρτί,γυαλιστερό,όμορφα  γράμματα...κι εδώ;...σελίδες ,σχεδόν μαυρισμένες,δυσανάγνωστο κείμενο,ούτε που φαίνεται...κρίμα!τι να γράφει,άραγε...
Α,ωραία,παρακάτω είναι και πάλι εντάξει...
Εδώ;τι έχουμε εδώ;πολλές σελίδες,''δεμένες'' μεταξύ τους κι ένα σημείωμα που τις περικλείει:
"αυτές τις σελίδες απαγορεύεται να τις διαβάσεις,γλυκιά μου"...το αφήνω ασχολίαστο και προχωρώ...ξανά γραμμένες σωστά οι σελίδες
και...α!πάλι το ίδιο σημείωμα,πάλι "δεμένες και 
απόρρητες"σελίδες...και ...φτάνοντας στο τέλος του βιβλίου μια αφιέρωση:

Αναρωτήθηκα πρωτύτερα..."είναι δικό μου,στ' αλήθεια, αυτό το βιβλίο;"
Και τώρα που το ξεφύλλισα νοιώθω ακόμη πιο 
προβληματισμένη...
Πόσο "δικό σου" μπορείς να το νοιώθεις,όταν
μέσα του έχει "απαγορευμένες"και "σκοτεινές" σελίδες;Και με πιο σκεπτικό σου χαρίστηκε;
Για να το διαβάσεις;...και τα κενά που θα σου αφήσουν αυτές οι σελίδες;...περίεργο!!!...
παράξενο ...βιβλίο
Να το διαβάσω;ή  όχι;....δεν ξέρω...
...........................................................................
Έγινα κουραστική; μακρυγόρησα; συγνώμη,μα οι προβληματισμοί πολλοί απ' την ώρα που κράτησα στα χέρια μου αυτό το βιβλίο...οι σκέψεις ανεξάντλητες...τα ερωτηματικά πολλά και  αναπάντητα....κι εξακολουθώ ν' αναρωτιέμαι..."είναι δικό μου;"πόσο πολύ το λαχταρούσα να είναι στ'αλήθεια ολόδικό μου..
Παρ' όλα αυτά,το α γ α π ά ω ,ακόμα κι αν δεν είναι,γιατί μου το χάρισε εκείνος...που είναι κομμάτι της δικής μου καρδιάς,γλυκό κι αγαπημένο